Ανοιγω τα ματια και βλεπω σκοταδι
Οχι οτι περιμενα κατι αλλο
Οχι οτι με νοιαζει
Το φεγγαρι ειναι δυσδιακριτο
μεσα απ των συννεφων τις ρωγμεςΖωντας μες στην ψευδαισθηση ενος παρελθοντος
σε μια μοναχικη ζωη που ποτε δε τελειωνει
Μια μυστικιστικη αισθηση της πραγματικοτητας
Τριγυρω ηχουν σειρηνες και ουρλιαχτα θανατου
μεσα απο χορωδιες Αγγελων
Γλυκες σαν μελωδιες εκστασης σε ιερη διαλεκτο
Τραγουδουν το κυκνειο ασμα τους
Υπαρχει τελος σε αυτη τη μοναξια;
Μια μοναξια ακατεργαστη πληγη ανοιχτη να ουρλιαζει αντηχωντας
μεσω ενος βασανισμενου νου που το μονο που θα απομεινει
ειναι ο σκελετος του Αγωνιστικου πνευματος του
Συλλαμβανω απο την τρελα την ελπιδα
πριν πεταξει μακρια περα απ το λυκοφως
Εχουμε χασει ο ενας τον αλλο στο σκοταδι των θολων φεγγαριων
Καθως η βροχη πεφτει απο τα συννεφα
Σαν δακρυα καποιου Θεου
Πριν το τελευταιο φυλλο απ τα δεντρα πεσει
στη θυελλωδη νυχτα του Φθινοπωρου
Ενας κρυο ανεμος ψιθυριζει το ονομα της
Κι εγω λοξοτομω τις λεξεις στο μυαλο μου
Αναμονη για την Αθανατη Αγαπη
Θα Σ'Αγαπω Μεχρι Το Πικρο Τελος
Οχι οτι με νοιαζει
Το φεγγαρι ειναι δυσδιακριτο
μεσα απ των συννεφων τις ρωγμεςΖωντας μες στην ψευδαισθηση ενος παρελθοντος
σε μια μοναχικη ζωη που ποτε δε τελειωνει
Μια μυστικιστικη αισθηση της πραγματικοτητας
Τριγυρω ηχουν σειρηνες και ουρλιαχτα θανατου
μεσα απο χορωδιες Αγγελων
Γλυκες σαν μελωδιες εκστασης σε ιερη διαλεκτο
Τραγουδουν το κυκνειο ασμα τους
Υπαρχει τελος σε αυτη τη μοναξια;
Μια μοναξια ακατεργαστη πληγη ανοιχτη να ουρλιαζει αντηχωντας
μεσω ενος βασανισμενου νου που το μονο που θα απομεινει
ειναι ο σκελετος του Αγωνιστικου πνευματος του
Συλλαμβανω απο την τρελα την ελπιδα
πριν πεταξει μακρια περα απ το λυκοφως
Εχουμε χασει ο ενας τον αλλο στο σκοταδι των θολων φεγγαριων
Καθως η βροχη πεφτει απο τα συννεφα
Σαν δακρυα καποιου Θεου
Πριν το τελευταιο φυλλο απ τα δεντρα πεσει
στη θυελλωδη νυχτα του Φθινοπωρου
Ενας κρυο ανεμος ψιθυριζει το ονομα της
Κι εγω λοξοτομω τις λεξεις στο μυαλο μου
Αναμονη για την Αθανατη Αγαπη
Θα Σ'Αγαπω Μεχρι Το Πικρο Τελος
morfeas
ωωωω πολύ πολύ ωραίο ρε συ!!! Εγώ όμως θα σου στείλω λίγη θετική ενέργεια γιατί η Κυριακή είναι πάντα Κυριακή!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ Χριστίνα..
Διαγραφήότι κι αν πάω να γράψω..
γύρω απ τη μοναξιά μου βγαίνει..
Όποιος είναι ευχαριστημένος από τη μοναξιά είναι άγριο θηρίο, ή Θεός. Συγκινητικά τα γραφόμενά σου, χίλιες εικόνες και άλλα τόσα συναισθήματα στις λέξεις σου. Ωστόσο, θέλω να ελπίζω πως για ΄σένα υπερισχύει στο τέλος αυτό: "Συλλαμβάνω από την τρέλα την ελπίδα...", επειδή όσο υπάρχει η ελπίδα, τίποτα δεν έχει χαθεί. Ναι?
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχη απόδοση της μοναξιάς και της αγάπης που ελπίζει για κάτι καλύτερο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μας εβδομάδα!
Τα συναισθήματα εναλάσσονται μέσα σε ένα θολό σκηνικό που η μοναξιά προδίδει απογοήτευση και πόνο..η ποίηση συγκλονιστική με τα στοιχεία της φύσης να συνθέτουν μαγευτικούς στίχους κι ενα επίλογο που επισφραγίζει τον ψυχισμό που ζητά τη λύτρωση.απο τη μοναξιά ίσως ή μιας αγάπης όχι απαραίτητα δικής σου αλλά μιας ψευδαίσθησης..υπέροχο!!!να είσαι καλά φίλε μου!υ.γ.ευχαριστώ για το πέρασμα και το σχολιασμό..με συγκίνησες με όσα μου έγραψες.
ΑπάντησηΔιαγραφή