Μια Σκέψη


Παντα θα ειμαι ειμαι μια σκεψη
Σε αγνωστους δρομους χωρις γυρισμο

Να χασω τον εαυτο μου σε μαυρες γραμμες
Σε καποιο φεγγαρι του χειμωνα

Να πεσω να καω σε κακη φωτια
Απο ψηθυρισμενες σκεψεις

Μικρα που΄ναι τα ονειρα αναμεσα σε χαλεπους καιρους 
morfeas 
Αυτά σκεφτόταν ο όταν τ'άχρηστα ρολόγια δείχναν
Labels: ,

6 σχόλια:

  1. Damaged Pessimist15 Φεβρουαρίου, 2015 02:13

    Μια σκέψη μπορεί να είναι ταυτόχρονα τόσα συναισθήματα... Άρα σημαίνεις πολλά... πάρα πολλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χριστίνα Πεταλωτή15 Φεβρουαρίου, 2015 07:47

    Να αλλάξουμε τους καιρούς μας για να γίνουν και πάλι τα όνειρά μας μεγάλα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. agriomeli15 Φεβρουαρίου, 2015 09:28

    Και παντα θα ερχεται απο καπου
    μια ζεστασια στο προσωπο...
    Κι εσυ θ'αναρωτιεσαι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λάχεσις15 Φεβρουαρίου, 2015 20:20

    Πόσο μικρά φαντάζουν τα όνειρα αλήθεια! Πολύ δυνατό το τελευταίο δίστιχο.
    Θα συμφωνήσω με τη Χριστίνα, να αλλάξουμε τις εποχές. Τέρμα πια οι ξεριζωμένες ελπίδες τα χαμένα όνειρα...
    Καλή εβδομάδα Μορφέα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Woman in Blogs16 Φεβρουαρίου, 2015 15:40

    Μικρά μπορεί να φαίνονται, όμως στολίζουν τις σκέψεις και τις στέλνουν να συναντήσουν περήφανες στιγμές....
    Καλή εβδομάδα να έχουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Μαζευω Σιωπες Να Φτιαξω Μια Κραυγη

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)