Η λεπτή Γραμμή

Αστερούσια όρη 

Υπάρχει μια λεπτή γραμμη ανάμεσα σε αυτό που βιωνω στο μυαλό μου και σε αυτό που ορίζεται ως πραγματικότητα που αναγκαζομαι να ζω και να συμβιώνω

Το καλό είναι ότι όταν είμαι στα βουνά, αυτή η γραμμή εξαφανίζεται

Υπάρχει αυτή η μαγική στιγμή της ημέρας, στην "αλπική"λάμψη πριν την ανατολή του ήλιου.. Είναι η στιγμή όπου μπορείς να δεις τα πρώτα χρώματα να εμφανίζονται στον ορίζοντα ανατολικά καθώς τα αστέρια αρχίζουν να ξεθωριάζουν
και χαμηλά στα εγκόσμια να είναι σκοτάδι

Στην "κορυφή" του βουνού ατενίζω αυτό το υπέροχο θέαμα κι αναρωτιέμαι για το πόσο όμορφα και απλά είναι τα πράγματα σε αυτή την ζωή καθώς οι πρώτες παγωμένες ανάσες αρχίζουν να χρωματίζουν τον αέρα

Χαμηλά όλος ο κόσμος

να κοιμάται αγκαλιά

με τις σκέψεις, τα όνειρα

και τις φοβίες του

Υπάρχει μια λεπτή γραμμή που χωρίζει την πραγματικότητα από το όνειρο, την ζωή από την επιβίωση και πολλά άλλα τέτοια.. Εμένα πάντως μου αρέσει να χάνομαι στις κορυφές και να ακροβατώ στα άκρα, να ξεφεύγω από τα όρια και να αφήνω το μυαλό και την ψυχή μου να πλανάται σε όλα αυτά που μου έμαθαν να μην θέλω να τολμήσω

ΥΓ. Το παραπάνω κείμενο είχε γραφτεί πριν χρόνια για το ιστολόγιο μου

από τον παράφρονα λόγιο που κατοικεί μέσα μου