Μεταμεσονύκτιες Σκέψεις

Καλύτερα

Να παρακαλω τη στιγμή του θανάτου μου

Γι αυτά που έζησα..

Παρά

Για το "γαμώτο" που δεν έζησα

Παρόλα αυτά..

Ισως για να διορθώσω παρά για ν 'αλλάξω κάτι.. 

Αυτοκτονώ τα κύτταρα του σώματός μου

σε πείσμα ενός εγκεφάλου που δε γερνά ποτέ

ψάχνοντας να βρει το γιατί..

Ο υπαρξιακός αναρχισμός μου μετατράπηκε σε παράπονο,

απορία για την οδύνη της ύπαρξης μου

Της Κάθε Υπαρξης

Παίρνω δώσεις χημικής "ευφορίας"

προς ανακούφιση του πόνου που έχω εντός μου,

Συχνάζοντας στα πιο κρυφά μέρη

εκεί όπου κανένας δε πάει τη νύχτα

ακολουθώντας ίχνη που οδηγούν στο θάνατο,

κυνηγημένος απο προσωπικούς εφιάλτες

Νιώθω το σεισμό μέσα μου καθώς πλησιάζω

Ολο και πιο κοντά

Η ζωή μου

Μια ταινία τρόμου

Με πρωταγωνιστή και θεατή εμένα

Τον θάνατο δε τον φοβάμαι

Εχω τον τρόπο μου να

τον ξεγελάω έχοντας στο μυαλό μου και γνώσεις

απο κάποιους διδάξαντες που παραμένουν φίλοι

Γιαυτό και κάποιες απόπειρες αποτυχημένες

Ισως κι από κάποια τύχη..

Η σχέση με τους  εν ζωή φίλους μου:

Δάμων και Φειδίας..

Φιλίας δεσμού εξ αίματος..

Κάποτε με είχαν τραβήξει

από τα Τάρταρα που άθελα μου πήγα

Κάποτε..

Υπάρχουν όμως στιγμές

που επιβάλετε να πέσω στην ρωγμή της αβύσσου,

θέλοντας να αποφύγω τη μοναξιά που μου προκαλούν

κάποιοι άνθρωποι με την παρουσία τους

Κάποιοι που με δυσκολία μπορώ να αποφεύγω

Στα αλήθεια δε ξέρω πως έφτασα εδώ..

Προσπαθώ, ματώνοντας πολλές φορές τα χέρια μου,

να σκάψω μια διαστημική σκουλικότρυπα

Να χαθώ στα βάθη του σύμπαντος

Μακριά...

Δέν φοβάμαι το άγνωστο

κι όταν εισβάλει στη ζωή μου,

θα βγω ορμώντας μπροστά..

Θα το αιφνιδιάσω

Δεν αντέχω την καταπίεση και πολλές φορές ανοίγω

ένα παράθυρο στο νου και ταξιδεύω κυνηγώντας

κάποιο όνειρο στον αστερισμό

του Ωρίωνα κι ακόμη πιο πέρα

Δε πιστεύω στην πιθανή υπάρξει θεού

χωρίς όμως και να την αποκλείω

εν μέσω
μοναξιάς,κατάθλιψης

Αν Υπάρχει,
θα ΄θελα να έχει μια επαρκεί εξήγηση 

για τον αλληλοεξοντώμενο κόσμο που έπλασε
Οσο για μένα..
Μη κάνεις κανένα όνειρο μου πραγματικότητα,
Θ άθελα ν αλλάξεις την πραγματικότιτα
με τα όνειρά μου

Δε γουστάρω τους ανθρώπους που εκμεταλλεύονται τις γνώσεις 

ψυχολογίας και ρητορικής και έχοντας εξαφανίσει 

την πρωσωπικότιτα των ανθρώπων, 

υποδουλώνουν τα μυαλά μας

Είναι αυτοί που έχουν κάνει τη σκλαβιά παιδεία,

που σκωτώνουν κάθε πρωτότυπη σκέψη

που δεν μπορούν να εκμεταλευτούν.

Είναι αυτοί που μέσα από φλογερές διακυρήξεις για

δήθεν δημοκρατία,

έχουν κάνει τη σκλαβιά αυτή οικουμενική

και χρυσώνοντας το χάπι, υποφερτή

Αυτοί είναι οι πολιτικοί

Καθώς και αυτούς

που εκμεταλλευόμενοι άλλους Ανθρώπους..

Ευημερούν

Επίσης τις επίσημες θρησκείες και παραθρησκευτικές οργανώσεις

που με τους  παραπάνω κι ο καθένας για δικους τους λόγους,

χρησιμοποιούν πολλές φορές προγράματα όπως το  MK-ULTRA.

Αυτά, πολλές φορές αποτελεσματικά, λόγο του ότι

πολλοί άνθρωποι τα αγνοούν η τα απαξιώνουν.

Δεν πιστευω

Στις φωτισμένες ελίτ

Πιστεύω σε κάποιες "ψυχούλες"

Που αν και

Διαρκώς αυξάνονται με ρυθμό σταλαγμίτη,

Καθημερινά σταυρώνονται

Δε κοιμάμαι τα βράδια κι αν καμιά φορά κοιμηθώ

Θα ξυπνήσω μετά απο 17 ώρες

Η πραγματικότητα μου

Αυτό που είμαι

κοιτάζοντας τον "κώδικα γραφής"

Ισως Καταλάβετε

Εγώ,
ο κατά φαντασία υγιείς

Αν και ηρωινομανείς  κωλόπαιδο όχι 
και αν ναι, 
όχι γι αυτό.
Είμουν ένας..  "λειτουργικός... ηρωινομανείς"
Ενας διαβητικός που επρεπε να πάρει την ινσουλίνη του

Πρόσφατα έμαθα ότι αυτές οι ουσίες 
λειτούργησαν σαν φάρμακο στην απο εκ γενετής(?) 
έλλειψης σεροτονίνης που έχω
Ισως έτσι να εξηγούνται και πολλά άλλα ακόμη

Δε νιώθω φόβο

Η απόγνωση μου έχει δώσει επίγνωση..

Ακόμη,δεν πάω τους ρατσιστές

πολλή πιο πριν πέσω κι εγώ θύμα τους,

για λόγο που ίσως έχετε καταλάβει

Μέσα απο αυτό το blog σταματώ επιτέλους

να καταπίνω τη σιωπή μου

Κάπου εδώ έχω κάποιες επιθυμίες για τους φίλους μου

Θέλω:

Ο Στέργιος να μετατραπεί πλήρως σε ξωτικό.

(θα καταλάβει αυτός γιατί)

Ο Κώστας να πραγματοποιήσει όλες τις μεγαλειώδης ιδέες του

(δεν είχε ποτέ τις κατάλληλες συνθήκες)

Η Ρένα να γίνει η μεγάλη ιέρεια του τάγματος που επιθυμεί (έχω ξεχάσει πως το είπε κάποτε )

Η καλύτερη εν ζωή φίλη μου η Νάσια να νιώθει καλά με τις προτιμήσεις της (ξέρει αυτή..)

Ο άλλος Κώστας o Ντέτσικας,να παραμείνει 

ο πιο ευγενικός άνθρωπος που γνωρίζω.

Η Χαρά να φύγει απο την κατάληψη και να ξεκινήσει μια δικιά της.

Ο Δημήτρης να κατακτήση το Παρίσι και την καρδιά της Γαλίδας... (δε θυμάμαι πως την είπες) 

Θέλω ο Γιάννης να εξερευνήσει όλα τα μυστικά της φαντασίας και να μου τα διηγηθεί.

Η Γιάννα να πειστεύψει ότι υπάρχει και νάνε ευχαριστημένη που εγκατέλειψε την Αθήνα και 

ζει στην επαρχχία με λίγα χρήματα. (όπως κι εγώ)

Η Μαργαρίτα να είναι καλά όπου κι αν βρίσκεται.

Τέλος για τον παιδικό μου φίλο τον Γιώργο, 

πιστεύω να βρέθηκε ο όβολος για τα ναύλα του Χάροντα 

η έστω με τη βοήθεια του ψυχοπομπού Ερμή 

να πέρασε στον Κάτω Κόσμο.. 

Ούτε στον θάνατο δεν είναι ισοι οι άποροι... 

Ελπίζω να ήταν δίκαιοι οι τρεις Κριτές, 

κι να απολαμβάνεις τώρα τα νησιά των Μακάρων.. 

η τα Ηλύσια πεδία.. 

θ'αθελα να ξέρεις ότι εγώ 

χρόνια τώρα μένω ανάμεσα στον ποταμό Αχέρων 

και στον  Κωκυτό 

ψάχνοντας για την πηγή της λήθης...   

κάνοντας το θάνατο φίλο μου.. 

Μου λείπουν οι φίλοι μου και γενικά είμαι μόνος,

η πιο σωστά, σχεδόν μόνος..

Για τον εαυτό μου δε θέλω τίποτα

Γιατί

Δε τολμώ να κάνω πολλά πράγματα,

είμαι αρκετά δειλός ν αλλάξω τη "μοναξιά"...

κάτι που με σκοτώνει (είναι θέμα χρόνου)

Αλλα οι φίλοι μου προσπαθούν 

και χαίρομαι να 

τους βλέπω να προσπαθούν..

Ισως κάποτε κι εγώ    

Καλή Επ-Ανάσταση Συνειδήσεων 

Για Ολους Μας                                                 
                                         morfeas


ΥΓ. Γράψε -πιες-ξαναγράψε,
αλλιώς μου βγήκε
Πιο αληθινό από αυτό που 
κατά παραγγελία είχε σκεφτεί το μυαλό μου,
απελευθερώνοντας συναισθήματα  
που δύσκολα μπορώ να εκφράσω δημόσια
Παίρνοντας βοήθεια απ την όποια ανωνυμία
και τη χημική απόδραση του Νου
Αποτύπωσα λοιπόν τις σκέψεις μου

ΥΓ.2 Πριν ένα λεπτό (2:15) μίλησα με.. την Βάσια!
μετά από πολλά χρόνια..!
(ένας σχεδόν ανεκπλήρωτος έρωτας)
Μένοντας έκπληκτος με το θάρος μου 
για την πρωτοβουλία κι ελπίζοντας να επαναληφθεί.
(Ετσι για να θυμόμαστε και κάτι καλό)

ΥΓ.3 Δεν ξέρω τι έχω πάθει σήμερα
γαμώ τo blog μου γαμώ και εκτός αυτού
δυσκολεύομαι να το αναρτήσω,
 φοβάμαι μη το διαγράψω όπως κι άλλα