Ονείρων Ξεθώριασμα

Αν τα ονειρα ειναι αναμνησεις
κι οι μνημες ειναι τα ονειρα 
Τοτε που ειναι η πραγματικοτητα που ψαχνω?
Απ'οτι φαινεται 
Ειναι σαν να μη καταλαβαινω τιποτα  
Κι αυτος που δεν καταλαβαινει τιποτε 
Δεν ξερει τιποτα

Αυτο το ξεθωριασμα  ονειρων
    Κι ετσι είναι οι αναμνήσεις μου
         Θα συνεχισω να προσπαθω να παρατασω 
               Τα κομματια επανω μου
                   Αλλα.. 

                      Εχω φτασει μαραζωμενος στη αβυσο

Για αλλη μια φορα δε καταλαβαινω τιποτα
Κι αυτος που δεν καταλαβαινει..

Τα ονειρα μου ειναι τωρα θολα 
     Και ετσι ειναι κι οι αναμνησεις μου
          Προσπαθω να θυμηθω τι εχω κανει
               Αλλα ολα αυτα ειναι απλως μια θαμπαδα 
                    Και παλι τιποτε δεν καταλαβαινω  

Αυτα τα ονειρα πλησιαζουν στο τελος τους 
     Κι ετσι ειναι οι αναμνησεις μου
          Το φως ειναι στο ξεθωριασμα
               Και το σκοταδι αρχιζει να με πνιγει
                    Δεν καταλαβαινω τιποτα  

Τα ονειρα μου εχουν επιτελους τελειωσει
    Κι οι αναμνησεις μου 
         Εχουν ολα εξασθενισει
              Τελικά καταλαβαινω τι δεν μπορουσα να δω 
                   Αυτες οι μνημες και τα ονειρα 
                        Δεν ηταν ποτε πραγματικα 
                             Δεν ηταν για μενα 

Τελικα καταλαβαινω οτι αυτα 
    τα ονειρα κι οι αναμνησεις   
         δεν ηταν για μενα
              Δεν είναι το ξεθωριασμα μακρια
                   Το ξεθωριασμα σε αυτη τη σκοτεινη αβυσσο
                        που βυθιζομαι αργα  
                             Για να καταλαβω οτι ποτε 
                                  δεν υπηρξαν πραγματικα 
                                       Για να συνειδητοποιησω ότι 
                                            καποιο ονειρο ξεθωριασε και τη μνημη 
                                                 Γνωριζω πως ολα οσα ηξερα
                                                      Θα Φυγουν Συντομα   

Τωρα Καταλαβαινω..