Κουλουριασμένος Στοχαστής

Ο ανεμος της ληθης πνεει στο νεκροταφειο 

Η σκονη καλυπτει το παιχνιδιαρικο χαμογελο σας 

Χαϊδευει τη ζοφερη χαρα στα ονειρεμενα ματια σας 

Υπαρχει ακομα μια λαμψη ελπιδας σε εσας 

Θαψτε με μεσα στην πυραμιδα των βιβλιων μου

Τα βιβλια που εχω αυτα που διαβασα αυτα που ξεχασα

Κι αυτα που ηθελα αλλα ποτε δεν ανοιξα 

Καλυψτε τον ταφο μου με δερμα και τατουαζ

Και πανω του ποιηματα που εγραψα

Οταν βρεχει 

 Μελανωδες νερο θα σταζει πανω στα λευκασμενα οστα μου

Και θα με κανει να θυμηθω ολα τα ονειρα μου 

Μαυρα Ασπρα και Χρωματιστα   

Οι παλιες σελιδες του ταφου μου 

Θα κυματιζουν στον σκονισμενο ανεμο 

Τα γραμματα θα ανακατευονται τυχαια 

Και θα ψιθυριζουν νεες ιστοριες 

Νεες γλωσσες, νεες ερωτησεις 

Ετσι  

Ο ανεμος και η βροχη 

Θα σχηματισουν ενα ομφαλιο λωρο 

Ενας Κουλουριασμενος Στοχαστης 

Αναμεσα στον ταφο μου και την ανησυχη σιωπη μου

morfeas