Κάτι για την Σύντροφο μου

Στο φως της αγάπης μας

η στιγμή γίνεται ποίημα,

και η φωτογραφία μια αιωνιότητα.

Μπορεί…

Καλή; Κακή;

Έχει; Δεν έχει;

(λίγα κιλά παραπάνω…)

Χαζή; Έξυπνη;

(αν με ρωτάς, επικίνδυνα έξυπνη…)

Μπορεί να έχουμε διαφορετικές αντιλήψεις.

Μπορεί... μπορεί...

Πολλά μπορεί.

Μπορεί, προσωπικά, να μην ήθελα ούτε μαγείρισσα, ούτε νοικοκυρά.

Αυτά 

λίγο πολύ, κουτσά στραβά τα έκανα και μόνος μου.

Αλλά έχει κάτι βασικό για μένα.

(Όχι, δε θα το πω.)

Θα πω όμως τούτο:

Ήταν απ’ τα λίγα άτομα...

που ίσως να μη διάβαζε τα γραπτά μου,

ίσως να της ήταν δύσκολα,

...αλλά ένιωσε τον πόνο πίσω απ’ τις λέξεις.

Υ.Γ. Πιο ξεκάθαρος δε μπορώ να είμαι

Δεν ξέρω αν όλα αυτά βγάζουν νόημα για τους άλλους.

Μπορεί και όχι.

Αλλά ήταν κάτι που ένιωσα και νιώθω ακόμα.

Δεν ψάχνω συμφωνίες, ούτε χειροκροτήματα.

Μόνο να το αφήσω κάπου γραμμένο…

όπως αφήνεις ένα σημείωμα σ’ ένα τραπέζι,

για όποιον τύχει και το διαβάσει.

Αν καταλάβει, καλώς.

Αν όχι… δεν πειράζει.

Γυναίκα για μένα είναι μόνο 

"Η Γυναίκα μου" 

Ενδιάμεσες καταστάσεις Δεν υπάρχουν 

Δε γουστάρω 

Σ' ευχαριστώ

για τις εικόνες, τις στιγμές, τις αναμνήσεις

Για τη ζωή που γράφουμε μαζί

Για όλα όσα είσαι

Και όσα θα γίνουμε