Οι Σπόροι Ενός Οράματος

Μια νύχτα ενος χειμώνα σε ένα βαθύ και σκοτεινό Δεκέμβριο 
ειδα τους σπορους ενός οράματος 
να φυτεύονται στον εγκέφαλο μου ενό κοιμόμουν
φυτρώνοντας όνειρα που παραμένουν ακόμα

Μόνος τα περπάτησα 

κάνοντας μεγάλο ταξίδι 
ανάμεσα σε ζωντανους νεκρούς   
Πηγαίνοντας σε μέρη όπου κανένας δε μπορεί

να διεισδύσει 
φοβούμενοι τις τρομακτικές προκλήσεις

που αφθονούν  
Περπατώντας μόνος στα στα στενά δρομάκια 
των ανήσυχων ονείρων μου
 

Βλέπω έναν βράχο
Είμαι πάνω σε ένα νησί 

Γύρω μου βαθύ σκοταδι 
Εκτεθειμένος στο κρύο και την υγρασία

 Ξαφνικά λάμψης φωτός χωρίζει τη νύχτα 

 Σπάζοντας τον ήχο της σιωπής

Στο γυμνό φως είδα χιλιάδες ανθρώπους
Ισως και περισσότερους να μιλούν χωρίς ομιλία

Να ακούν χωρίς να ακούνε
Πλησιάζω αθόρυβα να πάρω εικόνα

Πως να'ναι τα πρόσωπα τους?
Η καρδιά μου χτυπάει γρήγορα με κάθε συγκίνηση

που όμως τους προκαλεί
Σαν κραυγές στη μέση της νύχτας

  Δεν αγγίζω κανέναν

Κανείς δεν με αγγίζει μέσα στη σήραγγα όραμα

Είμαι κοντά τους 

Αισθάνομαι χιλιάδες μάτια καρφωμένα πάνω μου  
Κρίνοντας απ τα βλέμματα τους αισθάνομαι

την απόρριψη να διαταράσσει το λήθαργο των συναισθημάτων τους
Συναισθήματα που είχαν πεθάνει από καιρό 
Τους φώναξα:"Ακούστε τα λόγια μου και μπορώ να σας διδάξω" 
Αλλά οι λέξεις μου όπως οι σιωπηλές σταγόνες βροχής 
έπεσαν στο κενό καταλήγοντας σε φρεάτια σιωπής

Τωρα Κοιμαμαι Στη Μνημη Μου Ασφαλης 

Μεσα Στη Μητρα Μου
Τυλιγμενος Σε Δροσερο Σαβανο Θανατου

Ποιο Ειναι Το Ονομα Μου;

Ολα Ειναι Ιδια 
Ποια Ειναι Η Ημερομηνια;

Δε Μπορω Να Θυμηθω Τιποτα

Εμαθα Να Παιζω Στην Ασφαλη Πλευρα Για Μην Πληγωθω  

Συντομα

Ο Χρονος Θα Τελειωσει Με Την Εκρηκτικη Τρομπετα Ενος Αγγελου

ΥΓ. Τις τελευταίες μερες έχουν συμβεί πολλά.. 

Αλλα άσχημα κι άλλα ευχάριστα..

Ευελπιστώ σε μελλοντικό post να εξηγηθώ..

Να δώσω μια γεύση αρχίζοντας απ τ 'άσχημα

Ενας γλοιώδης τύπος απ την δουλειά μου την έπεφτε..

(απεδείχθει όχι μόνο σε μένα)

εκμεταλλευόμενος κάποια ψυχολογικά μου..

Εχοντας εντύπωση ότι επρόκειτο για αδύναμο χαρακτήρα

Να Κλάψω Η Γελάσω;

Τα ευχάριστα τώρα..

Δε θυμάμαι μετά πόσα χρόνια ξαναβγήκα έστω και μόνος για καφέ

γνωρίζοντας μάλιστα και δυο κοπέλες..

..........ίδωμεν..........

                             morfeas