Πόσο τυφλωνόμασται όταν ακούμε
λόγια αγάπης και τρυφερότητας,
αφοσίωσης και λατρείας.
Ειναι η
αχίλλειος φτέρνα μας.
Και μετά ξαφνικα
ανηγουμε τα μάτια μας
και βλέπουμε την πικρή αλήθεια...
Γιατί ή ερωτευμένος θα
είσαι ή λογικός!
Αφεθηκαμε στο ψεμα και δώσαμε αλήθεια,
απογοητευομαστε και
αποχωρούμε με όση αξιοπρέπεια μας έχει μείνει...
Για να δώσουμε μετά καπου
αλλού με την ελπίδα ίσως,
να μην είναι πάλι ένα ψέμα!
Χωρίς συναίσθημα
δεν έχει αξία η ζωή
ΥΓ. Μετά από καυγά μας με την Δέσποινα
στις 10 Απριλίου 2011 στις 11:08 π.μ
Hello κι από εδώ! Ευχαριστώ για την πρόσκληση! Αλήθεια μπορώ να βάλω το ιστολόγιό σου στο πλαϊνό μενού ανάγνωσης; Δεν θα μπορούν να μπουν οι άσχετοι έτσι; Ναι μωρέ έχουν το παίδεμα τους τα αισθηματικά αλλά η αγάπη δεν πάει ποτέ χαμένη. Η καρδιά πρέπει να δουλεύει ακόμα κι όταν οι άλλοι δεν ανταποκρίνονται και τόσο στο κάλεσμά μας. Αλλά αυτό δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Μπορεί να μη φταίνε κι αυτοί γιατί ας μην ξεχνάμε πως οι εποχές μας είναι δύσκολες και οι περισσότεροι άνθρωποι είναι συναισθηματικά ανήμποροι. Σημεία των καιρών και αυτό. Το μυστικό είναι να αγαπάμε ψυλλιασμένα και χαλαρά. Να αγαπάμε για την αγάπη. Όλα τα άλλα έρχονται!
ΑπάντησηΔιαγραφήμπορείς Χριστίνα δε υπάρχει πρόβλημα.
Διαγραφήτο παραπάνω ποστ το έγραψα για να την ταρακουνήσω
και χωρίσαμε για λίγο..
σε ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα!
σ'ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση Μορφέα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά.
όσο για το ποστ...κρατώ αυτό χωρίς "συναίσθημα δεν έχει αξία η ζωή."