Ένοχο παρελθόν

Μπορούμε να βρούμε το κουράγιο 

να ελευθερώσουμε τα πιο βαθιά μας μυστικά;

Ή στο τέλος δεν μας αναγνωρίζει κανείς;

Ούτε καν ο εαυτός μας;

Μερικοί πιστεύουν πως με την εξομολόγηση, η ένοχη ψυχή γαληνεύει.

Απαλλασσόμαστε από την ντροπή και τις τύψεις για τα λάθη μας.
Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον θάνατο
πολλοί νιώθουμε την ανάγκη να την κάνουμε για να επανορθώσουμε
Γιατί αν δε μας σκοτώνει ο θάνατος το κάνουν οι τύψεις μας..
Η ένοχη καρδιά είναι σιωπηλή.
Ο παλμός της σκεπάζεται από τα μυστικά που φυλάει...
Τον παλμό της σκεπάζουν τα μυστικά μας
Ενώ κάποιοι πιστεύουν ότι η εξομολόγηση
απελευθερώνει μια βασανισμένη ψυχή
άλλοι τη βλέπουν σαν σημάδι αδυναμίας.
Γιατί στο τέλος, ότι και να πεις όπως κι αν νιώθεις 

για αυτά που έχεις κάνει η ζήσει, δεν έχει σημασία..
Γιατί το χέρι του Θανάτου, δεν συγχωρεί κανέναν.

Κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να κατανοήσουν τη δική τους ενοχή.
Άλλοι τρέχουν να ξεφύγουν από την ενοχή τους
απορρίπτοντας τη συνείδησή τους, μέχρι που δεν τους μένει καθόλου

Εγώ τρέχω προς την ενοχή μου.

Τρέφομαι απ' αυτήν.

Όπως υπάρχουν δύο πλευρές σε κάθε ιστορία
υπάρχουν και δύο πλευρές σε κάθε άνθρωπο
Τη μία που αποκαλύπτουμε στον κόσμο, στον περίγυρο μας
και την άλλη που κρατάμε βαθιά κρυμμένη μέσα μας,
προκειμένου να προστατέψουμε
κάποιους που αγαπάμε από μια στεναχώρια.

Μια δυαδικότητα που διέπεται από την
ισορροπία ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι.
Μέσα στον καθένα μας, υπάρχουν μαζί το καλό και το κακό.
Το ποιο θα υπερισχήση καθορίζεται απο τον χαρακτήρα μας.

Καθορίζει όμως και τον χαρακτήρα μας.

Σύμφωνα μ' ένα παλιό ρητό,
αυτοί που δεν θυμούνται το παρελθόν
είναι καταδικασμένοι να το επαναλάβουν.
Όμως κι όσοι από "εμάς"
αρνούμαστε να ξεχάσουμε το παρελθόν
είμαστε καταδικασμένοι να το ξαναζήσουμε.

Το δικό μου παρελθόν, μου παίζει παιχνίδια
κι αν ανακατευτώ για πολύ
με τη βαθιά, άγρια πλευρά του
ποιος ξέρει ποια τέρατα θα ξυπνήσω;
                                                         morfeas