Η Μάστιγα Εξαπολύθηκε

Ειναι καλο για σενα να συμμετασχεις σ'αυτο τον ιερο περιπατο

Πολυ περιχαρεις που σε βλεπω να ανοιγεις το δρομο

Δεν υπαρχει μονο ενα απ τ'οτιδηποτε 

Οχι μονο ενας ηλιος στον ουρανο 

Αλλα ενα απειρο πληθος ηλιων στο Συμπαν 

Οχι μονο μια Γη

Αλλα ενα απειρο πληθος από Γαιες που τριγυρνανε χαμενες μεσα στη νυχτα 

Ψαχνεις τον δρομο στον Ουρανο αφου τον εχασες στην Γη  

Υψηλες ενορασεις μεθυσων Ζηλωτων σε οδηγουν

Σωμα Χωρις Ζωη

Ματια χωρις οραση ψιθυριζουν στη φλογα τη θεση τους αυτη τη νυχτα

Η Μαστιγα Εξαπολυθηκε

Ησουν εκει να ακουσεις τις κραυγες χιλιαδων παιδιων

που κοπηκαν φετες απο τους σταυροφορους?

Ειχες μυρισει την ανθρωπινη σαρκα που καιγοταν στα καυτα σιδερα

Της Ιερας Εξετασης?

Κατω από μια κολαση αιματος

Αλλογλωσσες Ψαλμωδιες να φτανουν μεχρι τα Κρασπεδα των Ναων?

Τους ναους που κατεστρεψαν

Τους Ανθρωπους που εσφαξαν

Σκληροι για να πολεμησουν για την Θρησκεια 

Και ταυτοχρονα τοσο αδυνατοι να ζησουν συμφωνα με Αυτην

Ο θανατος μου ολοκληρωθηκε σε αυτα τα σκαρια αιωνες πριν 

Μην παριστανουν οτι ειναι οτιδηποτε αλλο

Εκτος απο τις απειρες τους επιθυμιες 

Φωτια κυλαει μεσα στις φλεβες μου

Το αιμα θα τους καψει πριν προλαβουν ν'ανοιγοκλεισουν τα ματια τους

Σε αυτες τις θαρραλεες πραξεις,Θρυλοι Γεννιουνται

Κι αυτοι θελουν ενα κοσμο γεματο σκλαβους

Οι Ανθρωποι ειχαν καιρο για την Ελευθερια των αλυσιδων τους

Για αυτους, η σκλαβια ειναι Ελευθερια

Η υπερηφανεια φευγει πριν την πτωση 

Δεν ειναι καλυτεροι απο αυτους που προσπαθησα να καταστρεψω

Να δωσω ενα τελος σε ολα αυτα

Σημερα ειναι η Αυγη μιας νεας εποχης

θα αντεχα οποιαδηποτε ποσοσητα ξεπεσμου 

Για να συγκρατησω τη συγκεκριμενη Αυγη 

Για καποιους Ανθρωπους επρεπε να ειναι μερα θριαμβου

Κι οχι του ξεπεσμου τους

Ο Θεος εδωσε σε ολους μας

Κατι τοσο πολυτιμο και σπανιο

Το οποιο δεν εχει δωσει ουτε στα ταγματα Αγγελων Του

Την Βουληση  

Την Ελευθερη Βουληση

Αυτη ειναι μια Ψευδαισθηση

Αλλα ετσι ειναι ολα οσα αποκαλουμε Ζωη 

Ολοι παιξατε το ρολο σας στο μεγαλο δραμα

Δεκαετιες μοχθου σας περιμενουν 

Εσεις χτυσατε την δικη σας μοιρα 

Μ'ενα αρωμα στον αερα απο ατοφια παρακμη 

Αφιερωνω αυτη τη Γη για λογαριασμο εκατομμυριων που ειδα να υποφερουν!

Οταν αναλογιζομαι την ανθρωπινη ιστορια σφαγειο

Παρατηρω τον κοσμο γυρω μου

Προσδοκω Αναστασιν Συνειδησεων

Για μιαν αλλη κοινωνια

Οι Αντιγνωμουντες Θα Αφοριστουν 

morfeas