Φίλοι σε ένα νησί από βαμβάκι

πηγαίνοντας σε κάποιο νησί 

Σε ενα νησι απο βαμβακι,οπου τα συννεφα ειναι σκαλοπατια,

ζουμε εμεις, οι φιλοι, σε μια βαρκα απο χαρτι

Τα γελια μας, πουλια με φτερα απο χρυσαφι,

πετουν πανω απο θαλασσες απο μελανι

Τα δακρυα μας, μαργαριταρια σε βυθο απο μελι,

τραγουδουν ιστοριες για αγαπες και για φοβους

Τα ονειρα μας, δεντρα που φερνουν καρπους απο παστελι,

ανθιζουν κατω απο ουρανους με χρωματα απο μουβους

Σε αυτο το νησι, οπου ο χρονος δεν υπαρχει,

η φιλια μας ειναι ενας θησαυρος αιωνιος.

Μαζι γραφουμε ποιηματα που δεν ξεχνουνται,

σε μια γλωσσα που μονο εμεις τη μιλαμε, μυστικη και ιερη

Η φιλια ειναι ενας κηπος που ανθιζει με την αγαπη

Και την εμπιστοσυνη

Με λουλουδια που δεν μαραινονται και ριζες που δεν σαπιζουν

Η φιλια ειναι ενας θησαυρος που λαμπει με τη χαρα

Και τη συμπονια

Με πολυτιμους λιθους που δεν χανονται ποτε

Η φιλια ειναι ενα δωρο που δινεται με την καρδια

Και τη γενναιοδωρια

Με αγκαλιες που ζεσταινουν και λογια που εμψυχωνουν

Στους φιλους μου, ευχαριστω

Για ολα οσα κανετε

Γι' αυτη τη φιλια που εχουμε

Που μεσα απο τη ζωη μου φωτιζει

Στους Φιλους μου

που

Απο παιδια στηριζαμε ο ενας τον αλλον

 morfeas

ΥΓ. Δε δημοσιευτηκε κατ αναγκη 

τη μερα που γραφηκε