Διασωληνωμένα πια τα Ονειρα

Μια σύριγγα γεμάτη πάθος και όνειρα...

επάνω στο κομοδίνο περιμένει να μειώσει

τον πόνο της ψυχής που χρόνια τώρα έχω

και φοβάμαι πως αν τη χρησιμοποιήσω

θα εισέλθει εντός μου το δικό σας rhesus

και θα με βρουν νεκρό

Γιατί το δικό σας rhesus

ήταν πάντα Αρνητικό

Πόσο όμορφα μαστουρωμένα

να πλανιέσαι παίρνοντας

δώσεις χημικής ευφορίας αρμενίζοντας πάνω

σε μαστουρωμένα πέλαγα, πάνω σένα κύμα βουβό

σε χλιαρό νερό κύμα μονάχα.

Κύμα στο βυθόμπορώ να γίνω και να εξατμιστώ.

Μα πόση πλάνη!

Γιατί μαστουρωμένος την ψυχή μου

θρυμματίζω και χαράζω

με σάπφειρο το μπλε των ματιών μου.

Αγγελοι, τώρα που γνωριστήκαμε,

πέστε μου σας παρακαλώ ένα χρωμα

να ξεγελάσω τον θάνατο

Δώστε μου ψυχή ζώσα

παραμονεύει ο θάνατος!

Σαν έρθει το ξημέρωμα να τυλιχτώ μ αυτό,

απ τους εφιάλτες να ξεφύγω.

Κουράστικα πια να απολογούμε γι αυτό που ζω 

Να ξυπνήσω απ' το λήθαργο

να ξεφύγω από τα στενά του Άδη του σκότους

να μη ξαναπιώ της σιωπής το δηλητήριο.

Nα μη με αναζητά ένας ακόμη εφιάλτης.

Να ξεχάσω τον τοίχο των κιτρινισμένων αναμνήσεων.

Mνήμες που έχουν λήξει απο καιρό πολλυ  

Να μη ζω με πεθαμένες υποσχέσεις

Θέλει ίσως σπάσιμο το παρελθόν,

Γόρδιος Δεσμός!

Ισως κάπου θα υπάρχει μια Ιθάκι.

Δεν αντέχω τούτο το ουρλιαχτό εντός μου

              

Εγω
ο κατά Φαντασίαν υγιείς

                   

Σ'αυτούς που όπως κι εγώ

Μπόρεσαν τελικά να σταθούν ξανα στα πόδια τους

Μα περισσότερο σ'εκείνους που προσπαθούν ακόμα

ΥΓ. Αιτία για το πριν απο καιρο παραπάνω κείμενο
ήταν η ντρόγκα κι ένας καυγάς

Από τότε πολλά έχουν αλλάξει 

και πολλά έχουν μείνει ίδια
Αυτό που δεν έχει αλλάξει 

είναι η μοναξιά

Δεν ήταν λίγες οι στιγμές 

που έχω πει
"καλύτερα μόνος από επιλογή παρά μόνος μέσα σε σχέση"