Τι Σουρεαλισμός! Ημέρα "κατά Των Ναρκωτικών" Σήμερα

Αλλη μία ημέρα "κατά των ναρκωτικών"
γιορτάστηκε και φέτος από φορείς και εργαζόμενους,
από πρώην εξαρτημένους, από τις οικογένειές τους
κι από ευαισθητοποιημένους πολίτες.

"Η Λέξη της Αντζελα"

Otan η Αντζελα ήταν πολύ μικρή στην ηλικία δυο η τριών

η κάτι τέτοιο
Η μητέρα κι ο πατέρας της τη δίδαξαν να μη λέει ποτέ όχι

Αναδημοσιευση από το blog του Γιάννη

από τον θεραπευομενο οκανα νικαιας

ΦΤΑΙΩ? Part2 ΝΑΙ

Ειχα γραψει συνεχιζεται....οποτε επανερχομαι,οσοι εχετε παρακολουθησει το blog απο την αρχη θα εχετε καταλαβει οτι γεννηθηκα και μεγαλωσα στην γερμανια,απο γονεις μεταναστες,παρα πολυ καλοι ανθρωποι & προπαντων γονεις(αυτο για να σταματησει η καραμελα του οτι οι εξαρτημενοι ειναι παιδια χωρισμενων γονιων,εχουν υποστει κακοποιηση,κ.α.)το ποσοστο αυτο υπαρχει αλλα απο την μεχρι τωρα εμπειρια μου εχω διαπιστωσει οτι ειναι σχεδον αμελητεο,

Ύπουλη Νύχτα

Ύπουλο πράγμα η νυχτα
     Φέρνει στο μυαλό όσα 
          Δεν φέρνει ολόκληρη η μέρα

Μια.. μικρο-ποσότητα

1.100 κιλά ηρωίνης σε βίλα στη Φιλοθέη...
Δεν το πιστεύω! Πέφτω απ τα σύννεφα!

Και ποιος θα την έφερνε την ηρωίνη.. εγώ ή εσυ?
Με τις ευχες του κράτους/παρακράτους και τα στ'οματα κλειστά
σε ενα κοινό μυστικό..

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ,ΤΟΝ κ.ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΣΤΟΝ ΝΕΟ ΥΠΟΥΡΓΟ ΥΓΕΙΑΣ κ.ΒΟΡΙΔΗ

Φαίνεται πως φάνηκα αφελής πριν λίγες μέρες πιστεύοντας πως ο νέος "ανεμος"που πνέει στο Υπουργείο Υγείας θα πάρει στα σοβαρά τό πολύ καυτό θέμα του ΟΚΑΝΑ...

Η Ευτυχία

Η κοπέλα περίμενε την Ευτυχία

Εκείνη ήρθε επιτέλους και κάθησε στο κρεβάτι της με εμπιστοσύνη.
Είχε χρώμα χρυσοκίτρινο

Θλίψη, Νεύρα & Σκόρπιες Σκέψεις...

Σήμερα έχω θλίψη μα και κάτι νεύρα..!
Από εχτές με έχει πιάσει ένας θυμός 

Προ ημερών με παίρνει ξαφνικά τηλ η Χρυσάνθη
να βρεθούμε για κάτι που την απασχολούσε
Μου λέει ότι χώρισε με τον δικό της 

(ένας μαλάκας και μισός μα 
δεν της αξίζει και κάτι καλύτερο)

Ισορροπώντας σε τεντωμένο σκοινί

Αν και προσπαθώ εδώ και μέρες δεν μπορώ να απωτηπώσω κάτι με την λογική,

ποτέ δε κατάφερα να γράψω με το μυαλό, αφήνομαι κι υπερισχύουν

τα συναισθήματα που  έχουν πια γίνει ανεξέλεγκτα

Κλέφτες Ονείρων

Πρόσωπα θλιμμένα να κοιτάνε πίσω απ' τις σκιές
   Όνειρα σβησμένα προδομένα απ' τους ληστές του χθες
        Όσοι περπατάνε δεν κοιτάνε πίσω πια ποτέ
            όλα κι αν τ' αφήσουν δε θα σβήσουν το μεγάλο ναι

Στα πρόθυρα restart & ανασυγκρότησης

Σημασια καμια
Δεν εχει αν το ποτηρι
Ειναι μισοαδειο
Η μισογεματο