Τα ματια θολωνουν απ'τη θλιψη
Χανουν την ζωντανια τους
Τωρα μοιαζουν θαμπα
Ξεθωριασμενα
Ολα ξεθωριάζουν στον Χρονο
Ολα εχουν ημερομηνια ληξης
Ειναι κι αυτη η ηλικια που αργει να κλεισει τις πληγες
Η ηλικια χανεται αναμεσα στο ζωηρο χρωμα του αιματος
Το μονο ζωηρο χρωμα πανω μου
Με Το Χρονο
Η θλιψη θα ξεθωριασει
Κλεινοντας την πληγη
Που πλεον δεν θα αισθανεται τα αγκαθια
Και Τοτε Ο Χρονος Θα Μικρυνει
morfeas
Είναι από τις φορές που τα λόγια σου δεν "σηκώνουν" σχολιασμό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο ζωντανές και τόσο δυνατές εικόνες...
Καλό μήνα, Μορφέα μου
Είμαι πάλι πίσω φιλαράκι μου...πέρασα δύσκολα,μα είμαι ξανά πίσω..στάθηκα όρθια...μου λείψατε όλοι σας τόσο καιρό μα με είχε πάρει απο κάτω,δεν άνοιγα υπολογιστή..εδώ σε σένα ήρθα μόλις τώρα είδα ομορφιά γραφής που έχει πολλά χρώματα εκτός απο το κόκκινο που περιγράφεις...αυτα΄της ψυχής..την αγάπη μου και σέυχαριστώ που πέρασες να με ψάξεις όσο έλειπα.
ΑπάντησηΔιαγραφή